Ömer Amca?yı kaybettik

Siz ne yaparsanız yapın kara haber sizi gelip bulur. Siz nereye giderseniz gidin kötü haberi size mutlaka birileri arar ve söyler. Bu kez de öyle oldu. Trabzon?u bırakıp gidebilirsiniz, ama oradaki dost veya arkadaşlarınızı unutmanız mümkün olamaz ki. Ama bir gerçek var ki birisini görmek isteyip de göremediğinizde çok zor anlar yaşarsınız. Benim için bu kez böyle oldu.
Ömer Güner benim için çok ayrı bir isimdi. Birincisi, o benim için ilk günden beri Ömer Amca oldu. İkinci bağımız, o da bir Araklı doğumlu idi ve biz onunla hemşehriydik. Üçüncüsü ben mesleğe onun sayesinde başladım. Yazı yazma serüvenim İleri gazetesinde bir tesadüf sonucu başladı.
Yıl 1978?lerdi. Yazılarımı gönderiyorum, yayınlıyorlar. Ama benim kim olduğumu bilmiyorlar. Bir gün gittim, tanışmak istedim. Bir masada Cemal Rıza Osmanpaşaoğlu tüm heybetiyle oturuyor, bir masada Vecdi Altay sevecen bakışlar fırlatıyordu bana. Ama ben Ömer Güner?i görmek istemiş ama görememiştim.
Erkuloğlu Pasajı?nı bilirsiniz. Bodrum katı sanat galerisiydi. Bir gün bir resim sergisine gittim. Bir ara gözüm Ömer Güner?i gördü. Hemen yanına gittim, çekinerek ona ?Merhaba efendim. Benim adım Musa Alioğlu. Ben sizinle tanışmak istiyorum? dedim. Ona ?Sizin gazetenize yazı gönderiyorum? deyince ?O sen misin?? diye sordu ve çok iyi yazdığımı söyledi. Bana ilk kartvizitini verdi.
Hayatımda ilk kez bir gazeteciden kartvizit alıyordum (Bu kartviziti hala saklarım). Sonra gazeteye tekrar gittim. Uzun uzun konuştuk. Sonra yıllar boyu süren dostluk ve ağabeylik süreci başladı. Yani babamın deyimi Falcıoğlu Ömer Bey ile benim 30 yıllık hukukum olmuş. Dostluğun için, ağabeyliğin ve amcalığın için, bana bu meslekte bilgi ve birikimini paylaştığın için, beni okur gazeteci (olabildiysem eğer) yaptığın ve bugünlere gelmeme sebep olduğun için sana binlerce kez minnet ve şükran sunuyorum.
Nur içinde yat benim adam gibi adam, ilkeli ve ödünsüz solcu abim. Trabzon?a çok şey verdin, Trabzon sana ne verdi bilemiyorum. Ama adın yeter!